Helene de Winter is kunstenares en een trotse Rollz gebruiker. Een dame die van vrijheid en schoonheid houdt en ervan overtuigd is dat het uiterlijk van een hulpmiddel wel degelijk uitmaakt. Zij is de vrouw op veel van Rollz’ banners en flyers. Met haar prachtige laarzen en kleurrijke sjaal schittert Helen achter haar Rollz Motion rollator.
Helene heeft onder andere met het Ehlers-Danlos Syndroom (EDS). Dit is een verzamelnaam voor een groep erfelijke bindweefselaandoeningen wat voor veel patiënten leidt tot hypermobiliteit, vermoeidheid en pijn. Al sinds haar jeugd ervaart ze klachten en pas op middelbare leeftijd kreeg ze de diagnose. Haar moeder had het waarschijnlijk ook en Helene’s dochter, Maartje, heeft de diagnose op haar 26ste gekregen. Een aandoening die in eerste instantie onzichtbaar is tot het punt bereikt wordt dat extra ondersteuning door middel van een hulpmiddel toch nodig blijkt.
Met zelfvertrouwen achter een rollator staan
“Nou dat was niet direct zo hoor, pas toen collega’s tijdens de opening van een tentoonstelling zeiden dat ze m’n rollator cool vonden en bij mij vonden passen, was ik helemaal om”.
Dat Helene van mooie spullen houdt is niet gek. Zowel in dans als kunst heeft ze haar sporen verdiend. Zo draagt ze bijvoorbeeld ook prachtige silver splints (medisch hulpmiddel wat wordt gebruikt om de structuur of functie van het lichaam te ondersteunen) die vaak genoeg door anderen worden gezien als mooie sieraden. “Er zijn ook minder mooie varianten van splints verkrijgbaar, maar waarom zou je dat doen als dit ook kan?“
“Het uiterlijk van een hulpmiddel is echt belangrijk”. Helene zegt dat ze de tijdsgeest ziet veranderen. “Hippies van toen worden ook ouder en vrouwen die in de loop der jaren meer geëmancipeerd zijn, laten zich niet meer vertellen achter welke rollator ze moeten lopen.”
Ze zegt dat ze het belangrijk vindt dat hulpmiddelen veranderen en met de tijd meegaan. Volgens Helene is het ook goed om er open over te zijn om erover na te denken. Omdat ze haar hulpmiddel heeft omarmd, nodigt ze anderen ook uit om er op een andere manier naar te kijken. Zo vertelt ze dat een collega-kunstenaar haar ooit benaderde en aangaf dat hij ook toe was aan een hulpmiddel, maar het moeilijk vond. Nu ze zag hoe Helene het gebruikte, was ze meer bereid om er ook over na te denken.
“Ik vind het belangrijk om hierover na te denken. Ik wil laten zien wie ik ben. Mensen zien niet mijn beperking, maar ze zien mij als de persoon die ik ben.”
Een mobiliteitshulpmiddel omarmen
“Achteraf ben ik van mening dat ik het veel te lang heb uitgesteld. Het was simpelweg nooit in me opgekomen om een hulpmiddel aan te schaffen, het drong gewoon niet tot me door dat het mijn leven makkelijker zou maken”.
Helene geeft aan dat ze zich nog goed kan herinneren dat haar fiets eigenlijk haar eerste hulpmiddel was. Ze ziet zichzelf nog over de markt lopen met haar fiets in haar hand. Het dragen van de tassen was op dat moment al lastig dus gingen alle boodschappen in de fietstassen. Ze geeft aan dat ze zich toen vooral aanpaste aan hoe de situatie was en roeide met de riemen die ze had in plaats van dat ze stilstond bij een passend hulpmiddel. Pas jaren later toen ze in een rolstoel samen met haar gezin naar de dierentuin ging realiseerde ze zich dat ze wou dat ze dit veel eerder had gedaan (zie familie foto). Het had haar zulke mooie momenten kunnen opleveren door te kunnen genieten met haar gezin en de energiebesparing die het haar had opgeleverd.
Op het moment dat Helene jaren later geen andere optie meer heeft dan een rolstoel aan te vragen via de gemeente beseft ze zich hoe belangrijk de benadering naar de cliënt toe is. Ze las in de overeenkomst van de gemeente een alinea waarin duidelijk werd dat het aangeleverde hulpmiddel was bedoeld voor in huis en een paar honderd meter eromheen. “Om te beginnen was het geen mooie rolstoel, dit is niet wie ik ben”.
Vervolgens was de rolstoel alleen geschikt voor een vlakke ondergrond. Dat Helene ontzettend geniet van een fijne boswandeling en een stuk minder van een dag shoppen bleek voor de gemeente niet mogelijk binnen de aangeboden mogelijkheden. Helene heeft nu gelukkig een fijne ergotherapeut die wel kijkt naar haar wensen en alles uit de kast trekt om haar zo lang mogelijk te laten genieten van onafhankelijkheid. Met mooie hulpmiddelen, dat zonder meer.
Het overwinnen van de drempel
Mensen ervaren vaak een grote drempel bij het gebruik van een hulpmiddel. Het kan nuttig zijn om van anderen te horen welke manier ze hebben gevonden om deze drempel te overwinnen. Helene geeft aan dat social media echt heeft geholpen bij het overkomen van deze drempel. Hiermee zag ze voor het eerst dat er veel meer mensen zoals zij zijn. Een hele community van mensen die met een fysieke beperking die een hulpmiddel hebben omarmd. “Wij hebben net als anderen gewoon een leven. Met een hulpmiddel kan ik optimaal leven zonder dat mijn zwakte op de voorgrond staat”.
Ze geeft aan dat hulpmiddelen er zijn om haar leven gelijkwaardiger aan de rest van de maatschappij te maken. Iedereen heeft zo hetzelfde recht en mogelijkheden om mee te doen.
Waarom Rollz?
Op een dag komt dochter Maartje naar Helene toe, “Mam, kijk eens hoe cool!’. Ze laat een vrouw op social media zien en was overduidelijk onder de indruk van hoe deze dame opkwam voor haar handicap. Ze zat in een Rollz.
Zowel moeder als dochter besluiten dat ze een ook zo’n toffe rollator willen die gezien mag worden. Na wat zoekwerk en een beetje geluk vinden ze allebei een tweedehands Rollz Motion voor Helene en sindsdien zijn ze ‘fan’ en ambassadeurs. Maartje herkent u van de prachtige foto’s met de Rollz Motion Performance op de website en social media kanalen van Rollz. Het is geweldig om te zien dat zowel moeder als dochter zich inzetten om het taboe rondom het hebben van een fysieke uitdaging en het gebruik van een hulpmiddel proberen weg te nemen.
Helene vertelt trots hoe Maartje haar steentje bijdraagt om sociale verandering teweeg te brengen. Op dit moment is ze werkzaam bij een museum als gids waarbij ze ook regelmatig wordt gevraagd om advies te geven met betrekking tot toegankelijkheid. Deze baan heeft ze gekregen doordat ze tijdens haar sollicitatie mensen een lange trap liet op en af lopen om vervolgens naar een tentoonstelling te kijken. Je raadt het al, mensen waren uitgeput en konden niet van de kunst genieten. Op deze manier liet Maartje zien hoe belangrijk het is dat er goed gekeken wordt naar eventuele obstakels die mensen met een handicap in de weg kunnen zitten om net als een ander te kunnen genieten van een dagje uit.
Inspiratie vanuit kunst
Helene heeft lang geleden al een drempel overwonnen binnen haar werk als kunstenares. Ze vertelt dat ze aan het begin van haar kunst carrière haar eigen verf maakte. Op deze manier kon ze haar eigen kleuren en de intensiteit hiervan creëren maar dat kostte ook ontzettend veel energie. Energie die voor Helene heel dierbaar is aangezien ze daar geen ongelimiteerd vat vol van heeft. Ze besloot over te stappen naar acrylverf maar ook daarin kwam ze tot de conclusie dat het ‘te veel gedoe’ was. Ieder keer alles opruimen en schoonspoelen. Hier had ze de energie niet voor. Ze bedacht dat ze net zo goed weer kon gaan tekenen. Dit heeft ze altijd met veel plezier gedaan en het zou veel praktischer zijn dan schilderen. Het enige wat ze dan hoeft te doen is een potlood pakken en deze weer wegleggen wanneer ze klaar is of de energie op is. Bovendien kan het desnoods liggend in bed gedaan worden. Een goede keuze want Helene is tot twee keer aan toe in de prijzen gevallen met het prachtige tekenwerk dat ze heeft gemaakt.
Ondanks dat ze door haar gezondheid al een poosje niet zo meer actief is in de kunsten hoort ze er nog steeds bij. Zo ontvangt ze regelmatig uitnodigingen om te exposeren en is ze actief in een whatsapp groep met collega kunstenaars. “Ik hoop op de nodige energie om weer een werkroutine weer op te pakken”.
Ben je benieuwd naar het prachtige werk wat Helene maakt? Kijk eens op www.helenedewinter.nl